جلوههای رویکرد حمایتی نسبت به بزهدیدگان عادی در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲

انطباق آموزههای بزهدیده شناختی با قوانین کیفری ایران و نقد و بررسی آن به رشد و نبوغ هرچه بیشتر این دسته از قوانین و کاربست یافتههای جرم شناختی نسبت به اشخاص دخیل در پدیدهی مجرمانه میگردد. در این میان بزهدیدهشناسی حمایتی در صدد حمایت آن دسته از بزهدیدگانی است که نه تنها در ایجاد جرم تأثیری نداشتند بلکه آسیبها و صدمات بعضاً جبرانناپذیری را متحمل گشتهاند. قانون مجازات اسلامی 1392 با پذیرش مبانی جرم شناختی و ایجاد نهادهای جدید و همسو با هدف حبسزدایی هم به حمایت از بزهدیده و هم حمایت از بزهکار و به تعبیری پیشگیری از بزهدیدگی و بزهکاریهای بعدی پرداخته است. در این راستا با درنظر داشتن گروههای مختلف آسیبپذیر نسبت به قانون گسترش قلمرو صلاحیت شخصی » قبل، مهمترین جلوههای بزهدیده شناسی حمایتی را اتّخاذ نموده که میتوان در موارد بر مبنای تابعیت بزهدیده، حمایت از حقوق بزهدیده در اعطای تخفیف و کاربست آن در نهادهای جایگزین حبس، حمایت برشمرد. در این میان « از بزهدیدگان عدالت کیفری، مسؤولپذیر ساختن بزهکار در رفع خسارات و آسیبهای بزهدیده محدودیت در حمایت از بزهدیدگان در نهادهای مرور زمان، توبه و کاستیهایی در خصوص گذشت بزهدیده از بزهکار و میزان مجازات وی وجود دارد که در ادامه بررسی میگردد.